Α τάξη, project "Αλλάζω" - Φόβος!

Οι σκέψεις περνούσαν από το νου του μπάρμπα Μύθου

καθώς το σκηνικό γύρω του άλλαζε. Δεν ήταν σε καμιά περίπτωση όπως στο βουνό του. Υπήρχαν παράταιρα πράγματα... 

Σκουπίδια φαίνονταν μέσα, αλλά και γύρω από υπερπλήρεις κάδους. Σπασμένα πεζοδρόμια και δρόμοι γεμάτοι λακκούβες. Ήταν δύσκολο να βαδίσει κανείς χωρίς να κοιτάζει που πατάει. 

Τα δέντρα, γεμάτα σκόνη, απλά υπήρχαν. Δεν έδειχναν καλοποτισμένα, δεν έδειχναν διάθεση για ζωή. Ξεκάθαρα μελαγχολικά κουνούσαν τα φύλλα τους σε κάθε πνοή ενός αέρα βαριεστημένου και γεμάτου καυσαέρια. 

Α τάξη, project "Αλλάζω". Νιώθουμε φόβο

Συζητήσαμε για τους φόβους μας. Είπαμε ότι όλοι-μεγάλοι και μικροί- νιώθουμε φόβο, άλλοι με τα ίδια και άλλοι με διαφορετικά πράγματα.

Νιώθουμε φόβο:

• με τις αστραπές
• στο σκοτάδι
• όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι
• με τα έντομα, τα φίδια και τις κατσαρίδες
• μήπως δεν βρω φίλους να παίξω
• το αεροπλάνο
• με τις ενέσεις και τα εμβόλια ….

Α τάξη, project: "Αλλάζω" - Σκέψεις του δρόμου..."Ναι μεν νιώθω έτσι, αλλά..."

Καθώς ο μπάρμπα Μύθος  και τα πρόβατά του περνούσαν από διάφορα μέρη, στο δρόμο για την πόλη, αναρωτιόταν, τι θα δει; Τι θα αντιμετωπίσει; Τι θα πρέπει να διαχειριστεί;  


Σκεφτόταν διάφορα... ήταν σίγουρος πως τα συναισθήματα είναι κάτι αναγκαίο, για να συνειδητοποιήσει κανείς την κοινωνική πραγματικότητα. 

Όμως τελικά όταν μιλάμε για συναισθήματα, μιλάμε γι αυτό που νιώθουμε μόνο ή και γι αυτό που εκφράζουμε και αντιλαμβάνονται οι άλλοι;  

Μάλλον πρέπει να εκφραζόμαστε, γιατί αν δεν το κάνουμε... 

Α τάξη, project "Αλλάζω". Χρωματίζω τα συναισθήματα

Κάθε χρώμα κι ένα διαφορετικό συναίσθημα..

• γαλάζιο-χαρά
• πράσινο- έκπληξη 
• κόκκινο-θυμός 
• γκρι-λύπη 
• κίτρινο-φόβος 
• πορτοκαλί-αγάπη...

...'Ολ' αυτά μαζί φτιάχνουν "εμάς". Είμαστε αυτό που εκφράζουμε. Αυτό βλέπουν οι άλλοι. Είναι το διαβατήριό μας, για να περάσουμε τα κοινωνικά σύνορα. 

Τα ανθρωπάκια μας, μας
συντροφεύουν σε κάθε
δραστηριότητα

Ο μπάρμπα Μύθος και τα έξι του πρόβατα ήταν, συναισθηματικά, άρρηκτα συνδεδεμένοι. Εμείς επιλέξαμε κάτι συνηθισμένο για τους μεγάλους, στη σφαίρα της θεωρίας τους, αλλά πολύ πρωτότυπο για μας. 

Χρωματίζουμε το συναίσθημα!

Έτσι κι αλλιώς το συναίσθημα μας "βάφει" συχνά...."κοκκινίζουμε από θυμό, κιτρινίζουμε από φόβο .... γιατί να μην το αντιστρέψουμε! Πήραμε κορδέλες και τις συνδέσαμε με ένα διαφορετικό συναίσθημα για κάθε χρώμα. 

Α τάξη, project "Αλλάζω". Ε! λοιπόν Κλειώ, έχω να σου πω...

Έχεις δίκιο τελικά Κλειώ. 

Θα πάω στην πόλη να μιλήσω στους ανθρώπους για την ομορφιά των συναισθημάτων. Θα τους πω τι να κάνουν για να νιώσουν καλύτερα. Θα κάνω ό,τι μπορώ. Όμως πρέπει να σου πω κι ένα μυστικό που έχω. Ίσως με τη γνώση που σου έδωσαν τα ταξίδια σου να μπορείς να με βοηθήσεις. 

Α τάξη, project "Αλλάζω". Οι σκέψεις του μπάρμπα Μύθου...

Πραγματικά προβληματίστηκε ο μπάρμπα Μύθος....

Σκεφτόταν...

...Αν θέλουν οι άλλοι άνθρωποι να ζουν σε αρμονία με τη φύση, μπορούν να έρθουν στο βουνό.

...Αν θέλουν οι άλλοι άνθρωποι να είναι γαλήνιοι και χαρούμενοι, μπορούν να έρθουν στο βουνό. 

...Αν θέλουν οι άλλοι άνθρωποι να είναι χαμογελαστοί και με όρεξη, μπορούν να έρθουν στο βουνό. 

- "Τι σκέφτεσαι μπάρμπα Μύθε", διέκοψε τις σκέψεις του η Κλειώ.

- Σκεφτόμουν πως δεν χρειάζεται να πάω εγώ να πως στους ανθρώπους τι να κάνουν, αν θέλουν όσα έχω εγώ, μπορούν να έρθουν στο βουνό!

- Νομίζω πως κάνεις ένα λάθος μπάρμπα Μύθε. Αν μπορούσαν να το κάνουν αυτό οι άνθρωποι τότε θα έκαναν το βουνό πόλη, και μπορεί να μην ήταν ευτυχισμένοι. 

- Τότε τι προτείνεις;

- Αυτό που σου είπα και πριν. Να πάρεις τα συναισθήματά σου, τις στιγμές σου και να τις μοιραστείς μαζί τους. Σκέφτηκες ότι εκεί στις πόλεις μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην ξέρουν ότι υπάρχει τρόπος να νιώσουν καλύτερα; Μπορεί να νομίζουν πως αν δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους τότε είναι καλύτερα. Έτσι κλείνονται στον εαυτό τους και νιώθουν πιο καλά. Είναι πιο καλά όμως; 

- Δηλαδή λες να πάω, να τους πω και να τους δείξω πως το να εκφράζεσαι, σε βοηθάει; Να τους πω πως τα απλά πράγματα δημιουργούν πλούσια συναισθήματα και να ασχοληθούν με αυτά; Να τους μιλήσω για τον ήλιο, τη βροχή, τα σύννεφα; 

- Ναι γι αυτά.

- Μα δεν τα βλέπουν; Δεν τα ξέρουν;

- Τα κοιτάζουν μπάρμπα Μύθε, τα κοιτάζουν αλλά δεν τα βλέπουν... Ο καθημερινός ρυθμός της ζωής  στις πόλεις κάνει τους ανθρώπους να έχουν σαν πρώτο μέλημα τους, πόση ενέργεια έχει η μπαταρία του κινητού τηλεφώνου τους, τι ώρα πρέπει να βρίσκονται και πού, και να μην ξεχάσουν να πάρουν τα κλειδιά μαζί τους... Εσύ ποιο από αυτά υπολογίζεις στην καθημερινότητά σου;

- Κανένα από αυτά Κλειώ. Κανένα.

Α τάξη, project "Αλλάζω". Τι είναι χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, έκπληξη, αγάπη;

Τι είναι αυτό που νιώθουμε μέσα μας όταν στενοχωριόμαστε, φoβόμαστε, αγαπάμε...;

Πώς θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ολα αυτά που νιώθουμε στην ψυχή μας, μέσα μας, να τα περιγράψουμε και να μπορέσουμε να τα εκφράσουμε;

Η Κυρά των Κυκλάμινων θα μπορούσε να μας βοηθήσει!

Αποφασίσαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι. Τα ανθρωπάκια μας θα ήταν μαζί μας.

 παντομίμα

Όλη η ομάδα χόρευε, κινιόταν μέσα στο χώρο ακολουθώντας τη μουσική. Ξαφνικά η μουσική σταματούσε και οι μαθητές έλεγαν δυνατά ένα συναίσθημα. 

Στη συνέχεια παρίσταναν ένα άγαλμα που απεικόνιζε το συναίσθημα, χρησιμοποιώντας την έκφραση του σώματος τους.

Αυτό τους βοήθησε ώστε να γνωριστούν μεταξύ τους τα ανθρωπάκια τους...και να μας πουν πώς αυτά ένιωθαν μαζί μας.

Δε σταματήσαμε όμως εκεί..Πήραμε ένα χαρτόνι και ζωγραφίσαμε ένα δέντρο, όπως εμείς το φανταζόμαστε...κολλήσαμε και φύλλα που μαζέψαμε από την αυλή του σχολείου μας. Γράψαμε τα έξι συναισθήματα και θα προσπαθήσουμε να εκφραζόμαστε κάθε φορα που νιώθουμε ένα από αυτά ώστε να μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε.

Μια "συναισθηματική" περιπέτεια λοιπόν ξεκίνησε για μας...